Met enige regelmaat geef ik workshops. Ook in een zakelijke setting. Ik leer deelnemers de beginselen van visual notes of zakelijk tekenen, we werken samen aan een meerjarenvisie of ik werk met een team aan hun samenwerking of hun zichtbaarheid binnen het bedrijf.  Maar deze, deze was wel heel bijzonder. En ik wil hem vaker doen!

“ Hoi Aletha, wij hebben in het kader van ons managementdevelopmentprogramma een dag over reflectie en we willen op die dag onze managers actief aan het werk zetten.”

Dat zijn ze elke dag natuurlijk, maar ik snap ‘m. Interactief, niet alleen maar luisteren. Reflectie moet je ervaren, oefenen. Uit een boekje alleen leer je het niet. Al doende wel, en afkijken bij anderen hoe zij het aanpakken is natuurlijk ook een goed plan.

“We willen onze managers een aantal vormen van reflectie laten ervaren. Zodat ze een vorm van reflectie vinden die echt bij hen past. En jij hebt ervaring met tekenen in een zakelijke setting en je bent coach, dus ik dacht aan jou.”

Altijd leuk, als er aan mij gedacht wordt.
Alleen, deze stond niet in mijn aanbod.
Maar met dat bijltje heb ik vaker gehakt.

” Zou ik iets in workshop-vorm mogen doen, wat ik anders één-op-één toepas?” “Het is aan jou. Als het maar oplevert dat er gereflecteerd wordt. En kun je even een tekstje aanleveren voor de uitnodiging?”

Het is aan mij. Aanvoelen wat er nodig is. En dan in alle vertrouwen. Omdat we dezelfde uitkomst voor ogen hebben. Zo werk ik graag. Het was aan mij. Ik begon maar eens met de titel. Zo ging het ongeveer, in mijn hoofd:

– Teken je reflectie. (Dan kom je niet als je denkt dat je niet kan tekenen. Of nog erger, ze verwachten dat ik ze leer een zelfportret te tekenen.)

– Reflectie met kleur. (Dat lijkt toch of je alvast je vooroordelen op tafel legt. Of je roze bril. En bovendien, dit kan net zo goed met een potlood op een kladpapiertje.)

– Reflecteren op papier. (Dat wordt het. Want hiervoor hoef je niet te kunnen tekenen, je kunt het altijd en overal doen en het enige dat nodig is, is pen en papier.)

Wat ik bij individuele coachcliënten regelmatig inzet, is systemisch tekenen ofwel een opstelling op papier. Ik vraag hen dan om een aantal bepalende personen of elementen uit de casus op papier te zetten. Zo komt een beeld uit hun hoofd op papier en kunnen we er samen naar kijken. Dit kan dus ook heel goed in workshopvorm! Elke deelnemer neemt zijn of haar eigen reflectiecasus en wordt uitgenodigd om vervolgens intuïtief een aantal elementen uit de eigen casus ergens op het papier te zetten. Omdat het snel gaat, wordt het denken beperkt en gaat het niet om mooi tekenen. Dit is echt functioneel tekenen. Door op een bepaalde manier afstand te nemen en op een andere manier te kijken naar wat er op papier geland is, ontstaat vervolgens een nieuw inzicht. Daar begeleid ik de groep in, in een veilige setting, in zijn geheel, in tweetallen en ook individueel. Met ruimte voor vragen over de werkwijze erachter. Ik ondertitel wat ik doe en laat de deelnemers zelf oefenen. Zo leerden deze managers anders – systemisch – kijken naar hun vraagstuk, ze ervoeren de kracht van intuïtief werken, ze leerden hun tekening ‘lezen’ en ze gingen allemaal naar huis met een frisse kijk op hun casus én een unieke ervaring, die ze kunnen inpassen in hun eigen werkwijze.

Voor herhaling vatbaar.

Wil je dit persoonlijk of zakelijk, zelf of met je team, ervaren? Wil je de situatie in beeld brengen en daarmee dieper kunnen kijken? Zit je in een situatie waarbij je in kringetjes draait? Wil je op een echt andere én inzichtelijke manier leren reflecteren? Of wil je als coach of opsteller zien hoe je dit zelf kunt toepassen? Ik hoor het graag.